Wykrywanie nieszczelności w instalacjach powietrznych

Sondę paraboliczną lub przedłużkę rurową (pokazane poniżej) można również podłączyć do wykrywacza, aby zamaskować intensywny hałas tła. Wykrywacz wykrywa jedynie ultradźwięki, które są generowane.

Ultradźwięki rozchodzą się kierunkowo i są najgłośniejsze u źródła. Zawirowania wytworzone przez powietrze wydostające się przez mały otwór generują ultradźwięki. Ten emitowany dźwięk nazywany jest „białym szumem” i występuje gdy powietrze przemieszcza się ze strefy wysokiego ciśnienia np. rury lub zbiornika i ucieka do strefy niskiego ciśnienia takiego jak pomieszczenie.

Ultradźwiękowy wykrywacz nieszczelności przekształca przepływ turbulentny na częstotliwość, która jest słyszalna przy użyciu słuchawek. W miarę zbliżania się wykrywacza do nieszczelności, coraz więcej diod zapala się na wyświetlaczu w celu potwierdzenia źródła nieszczelności. W niektórych przypadkach, domniemana nieszczelność znajduje się w gorącej strefie i/lub blisko części ruchomych. Przedłużka rurowa i sonda paraboliczna umożliwiają zbadanie tych trudnych lokalizacji z odległości w celu wyodrębnienia nieszczelności.

Załóżmy jedną małą nieszczelność o wielkości odpowiadającej otworowi o średnicy 1,6 mm. Przy ciśnieniu 80 psig, nieszczelność zużywa 108 l/min.

Większość dużych zakładów zna koszty sprężonego powietrza. Jeżeli rzeczywiste koszty nie są znane, należy przyjąć $0,25 za 1.000 SCF (28.329 l).
Wartość zużytego powietrza na godzinę = SCFM zużyte x 60 minut x koszt/1.000 SCF

= 3,8 x 60 x 0,25/1.000
= $0,06 na godzinę
= $1,44 przez okres 24 godzin
= $10,08 na tydzień
= $524,16 na rok